Website L1 in dezelfde strijd als de krant
Ontnuchterend nieuws voor journalisten. Het succes van een verhaal hangt af van de manier van verspreiden, niet van de kwaliteit van de reportage (al helpt het wel).
Je wil het eigenlijk niet horen. Maar de cijfers laten geen ruimte meer voor twijfel. Kijk naar onderstaande statistieken van een L1 Facebook-bericht:
Het filmpje is terug te zien via www.l1.nl
Het was inderdaad een mooie reportage over Fernando Ricksen. Vooral doordat het klein gehouden werd, bij Sporting Heerlen, maakte het verslag zo’n indringende en ontluisterende indruk.
De cijfers zijn typisch voor onze koers. Het bericht bereikte op Facebook bijna een half miljoen mensen. Dat is ook voor ons ongekend. (Ter vergelijking: via TV bereikte de reportage zo’n 200.000 kijkers).
De truc lag vooral in het feit dat de video gedeeld werd door Fernando zelf. Daar ligt het geheim voor ons als traditionele media. Bekende personen, organisaties of sites moeten het bericht overnemen en verspreiden.
Dat was ook de reden dat ik twee jaar geleden het begrip ‘online second’ heb gelanceerd bij L1. Online first is de publicatie. Maar met een beetje pech ziet niemand dat, en blijft de reportage goed verstopt.
‘Online second’ gaat over de verspreiding van die publicatie. Want juist die verspreiding is cruciaal: hoe bereik je de mensen? Voor ons als redactie betekent het een extra stap in het actief zoeken naar mensen of organisaties die de verhalen willen delen.
Als voorbeeld zijn hier vier foto’s van een reportage die L1 maakte over Eurocommissaris Malmstrom. Zij sprak in Maastricht, geen onderwerp waar ons publiek van wakker ligt. Maar door de reportage goed weg te zetten, bereik je toch een interessant publiek. Dat bewijzen deze printjes.
De foto’s zijn van de reportage, een retweet van het ministerie, een post op de Facebook-pagina van de Universiteit Maastricht, en vervolgens een bedankje van minister Lilianne Ploumen, voor wie het item ook nog relevant was. Het geeft aan welke digitale vlucht zo’n (droog) verhaal kan nemen, ook als het geen carnavalstweeling is.
Doordat mensen met een groot aantal volgers onze berichten overnemen, krijgt het bereik een enorme vlucht. Frans Timmermans verspreidde een berichtje van onze 1Limburg-pagina. De Volkskrant had Limburg onder het buitenland geschaard. Geen nieuws op zichzelf, maar het bericht ontplofte.
(function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0]; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = "//connect.facebook.net/nl_NL/sdk.js#xfbml=1&version=v2.3"; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs);}(document, 'script', 'facebook-jssdk'));
"Het is een kwestie van geduld, rustig wachten op de dag...."dat alles wat niet in Amsterdam gebeurt bij de Volkskrant in de rubriek 'buitenland' terecht komt. Hilarisch.
Geplaatst door Frans Timmermans op dinsdag 3 november 2015
Geplaatst door Frans Timmermans op dinsdag 3 november 2015
Het bewijst dat de manier van verspreiden cruciaal is voor het bereik van de berichtgeving. En daarbij is L1 steeds meer afhankelijk van andere podia en platforms. Daarin zijn we niet alleen. Ook de nieuwe hoofdredacteur van de Limburgse kranten heeft een mooie uitdaging.
Er is al een keer een mooi onderzoek naar gedaan. De New York Times concludeerde in een innovatie-rapport dat de meeste mensen niet actief op zoek gaan naar het nieuws. Ze speuren niet (shocker voor ons als journalisten).
Ze verwachten dat de relevante berichten automatisch voorbijkomen in hun tijdlijn, meestal van Facebook, of anders Reddit (vooral populair deze Amerikaanse verkiezingen), Twitter, Snapchat of Tumblr. Als dat niet gebeurt, zien ze het verhaal niet meer
Vroeger (nou ja, 2 jaar geleden) ging het om de link: die moest je vermelden, en zo kwamen mensen op je eigen site terecht. Vergeet het maar. Werkt niet meer. Het gaat nu om de beleving binnen het platform zelf, dus binnen Facebook of Snapchat. Daar gebeurt het, mensen gaan niet meer door via een linkje. En komen dus ook steeds minder op onze website terecht. We moeten ze vangen via hun eigen tijdlijn. Lezer voor lezer, kijker voor kijker. Maar als er veel gedeeld wordt, gaat het snel.
De cijfers verraden die trend al. Ons meest bekeken online filmpje over Lot bij Serious Request haalde slechts 1/6 van het bereik van ons best bekeken Facebook-filmpje. Vandaar ook de conclusie: de website is de nieuwe krant. Langzaam tot uitsterven gedoemd. Op papier dan - de krantenfunctie blijft, alleen steeds minder in inkt. Concludeert deze fervente krantenlezer treurig.
De toekomst van L1? Die ligt dus buiten L1. Moeten we ook niet huilie-huilie over doen. Voor de publieke omroep gaat het om bereik. Dat is op dit moment groter dan ooit. Vooral ook via andere platforms.
