Weblog: Dankjewel Limburg

Afbeelding ter illustratie © Bron: L1
Kroesjele of rieste? Vanochtend maakte ik de ronde door Limburg, om onze kijkers en luisteraars te bedanken voor het vertrouwen. Met een stukje vlaai.
Voor veel journalisten is dat een gruwel. Het journalistieke product moet zichzelf verkopen. Het gaat om de intrinsieke waarde van het nieuws, van de achtergronden, de duiding. En niet om de kruisbessenvlaai.
Ik geloof daar niet meer in. Journalistieke kwaliteit alleen is niet langer genoeg. We moeten onze mensen ook zien te bereiken. En die truc is lang een ondergeschoven kindje geweest, ook bij ons. Zoals Martijn Lindenberg ooit zei: “Bij L1 weten jullie de mooie programma’s echt heel goed te verstoppen”.
Om mensen te bereiken, moeten we een persoonlijke band opbouwen met de Limburgers. Als regionale omroep is dat cruciaal. Zonder betrokkenheid loopt de tent leeg. Dat komt omdat het publiek zijn eigen nieuwskeuzes maakt. Als het niet binnenloopt via Facebook zien ze het niet. Limburg moet ons ‘liken’. En ‘liken’ vraagt toch om een fundamenteel andere houding richting ons publiek. Niet meer uit de ivoren toren vertellen wat belangrijk is. Maar ons nieuws laten verspreiden door de mensen zelf.
Omdat ze ook de huldiging van Merkelbeek als OLS-winnaar willen zien, of de bakker die terugkomt naast het ontplofte appartement in Heerlen.
En dat nieuws delen vanuit een gezamenlijke betrokkenheid. Empathie en distributie, daar gaat het om.
Dat is geen capitulatie voor het lichte nieuws. Het is een manier om relevant te blijven als publieke omroep. Via het reuzenkonijn Rambo uit Roggel schotelen we ons publiek ook de duiding rond het proces van Jos van Rey voor. Maar dat lukt alleen als het publiek het gevoel heeft dat we hun eigen omroep zijn.
De journalistiek is zijn heilige status allang kwijt. Daarin staan we niet alleen: de politiek, de huisarts, de leraar en de kerk zijn de absolute autoriteit ook kwijt. We worden niet meer per definitie geloofd. De betrouwbaarheid als journalistiek medium is niet vanzelfsprekend. Maar een omroep die Limburgers persoonlijk raakt creëert wel een band. En juist die persoonlijke betrokkenheid wordt de basis voor onze geloofwaardigheid. Net zoals je een goede vriend vertrouwt. Daar past de kruisbessenvla wel bij. Als teken van waardering voor het vertrouwen.
Want dat is echt de enige manier om op termijn het publiek nog te bereiken. Nu al komt 40 procent van ons verkeer op 1Limburg.nl binnen via Facebook. En iedereen weet dat dat cijfer alleen maar zal groeien. Mensen beslissen zelf wie ze volgen via social media, of dat nu Facebook is, Twitter, Instagram of Snapchat. Een regionale omroep die geen ‘vriend’ is, maakt het nieuws straks alleen nog maar voor zichzelf. Het is even wennen, maar de distributie doen we niet langer zelf.
En bij vrienden hoort dat je af en toe je waardering naar elkaar uitspreekt. Dat moment was er vandaag. Limburg heeft de best bekeken regionale omroep van Nedeland. Voor dat vertrouwen zijn we de Limburgers diep dankbaar. Dus Kroesjele. Zoals Rowwen Heze zegt; Zo doen we dat in het Zuiden.