Nadat Marcel van Hoorn de School voor Fotografie in Den Haag succesvol heeft weten af te ronden, is hij in 1991 in Heerlen voor zichzelf begonnen. Door deze jarenlange ervaring is hij in staat om geroutineerd, snel en gedegen te werken.
In 2019 ontving Marcel van Hoorn de “NSP/Canon Zilveren Camera Sportfoto van het Jaar”. Ook mag hij zich al ruim negen jaar de “hoffotograaf” van André Rieu noemen. Daarnaast is Marcel van Hoorn breed inzetbaar, zowel in de studio als op locatie, en uiteraard zoals het in zijn vak noodzakelijk is, 24/7 bereikbaar.
Onder zijn klanten bevinden zich zowel nationale als internationale persbureaus, landelijke dagbladen, sportbladen, reclame- en pr-bureaus, gemeenten en zorgaanbieders.
Onzichtbaar zijn, gefocust, adrenaline en in mijn hoofd al weten welke foto ik ga schieten:
Ik wil het liefst onzichtbaar zijn maar dat is natuurlijk heel erg moeilijk. Ik moet nergens zichtbaar zijn en ik probeer altijd in een onzichtbaar bubbeltje te zitten en vandaar uit werk ik. Ik ben altijd wel heel erg gefocust, heel geconcentreerd, want ik wil voor mezelf het uiterste eruit halen. Bij iedere opdracht, wat het ook is, maakt niet uit. Je moet heel snel werken, binnen 10 minuten moeten de eerste beelden online staan. De ene keer is dat een rustige situatie en de andere keer zit je bijvoorbeeld in een kick-out zwarte piet demonstratie met een hoop ME’ers om je heen en dan moet je meer om je heen uitkijken dan dat je aan het fotograferen bent. De adrenaline is ook wel een mooie factor in mijn werk. Je moet toch rustig blijven terwijl de adrenaline door je lijf stroomt en kaderen en goeie beelden schieten en snel leveren. Als ik ergens naar toe ga bedenk ik thuis al van: Hoe zou het uit kunnen zien en hoe wil ik dat vastleggen? Het ultieme voorbeeld is de foto van de zilveren camera van wielrenner Mathieu van der Poel die ik won. Die foto had ik ‘s ochtends al in gedachte, die foto, maar de vraag is natuurlijk of dat allemaal gaat lukken. Maar ik dacht: Als hij wint is zoiets dergelijks dé foto. En die dag viel alles letterlijk en figuurlijk op z’n plek. Marcel van Hoorn
Magisch moment, door de lens de wereld laten zien, geen circus van maken en echtheid:
Je laat op een objectieve manier zien wat er in de wereld gebeurt. Of dat nou om de hoek is of ergens ver weg, dat maakt niet uit. Laten zien wat er gebeurt. En dat is dat magische ook om dat dan te pakken. Het moment dat je met je ogen niet ziet, maar wat je fotografisch wel kan vastleggen. Dat blijft boeien, dat is fantastisch. Ik hou wel van echtheid, ik zie het niet echt als kunst. Ik wil de dingen wel zien zoals ze zijn. Ik zie mezelf niet als kunstenaar. Ik vind het leuk als andere mensen dat wel zo vinden, maar ik zie mezelf niet zo. Ik kan me lekker achter die camera’s verstoppen en dan door die lens de wereld laten zien. Het is de wereld zoals de mensen die dan om mij heen staan het ook zouden moeten zien. Het is een fantastisch gevoel als dat, zoals met die Mathieu van der Poel-foto, dan precies allemaal op z’n plek valt. Dat is natuurlijk lang niet altijd zo. Maar ik kan gewoon niet de deur uit gaan zonder dat ik een idee heb over hoe ik dat ga aanpakken. Het moet vooral spontaan en je moet er geen circus van maken en dat vinden de mensen ook prettig. Iedereen in zijn waarde laten. Ik kom bij zwervers en ik kom bij burgemeesters en bij voetballers en dát is zo mooi. Dat zijn de mooie momenten in mijn werk. Het echte leven laten zien. De echte mensen laten zien. Marcel van Hoorn
Scheidslijn, verslavend, koppigheid en toch misschien kunst:
Het is niet zomaar even een portretje maken zo van: o ja, ziet er wel aardig uit, het is best wel gelukt. Nee, het moet op een bepaalde manier en het is voor een bepaald doel en daar moet je allemaal aan voldoen. De scheidslijn tussen privé en werk is heel moeilijk en daar moet je als partner mee om kunnen gaan. Mijn vriendin Noortje en mijn kinderen kunnen dat supergoed en daar ben ik superblij mee. Iedereen kent mij ook wel en weet ook wel dat ik à la minute op stel en sprong weg zou kunnen en moeten voor het een of ander maar dan moet het wel echt iets zijn. Dat is wel het lastige. Ik heb ook heel veel dingen moeten missen privé, maar dat is inherent aan het vak. Je wilt een andere foto maken dan de rest. Dat kan het moment zijn of dat kan een andere hoek zijn of een ander standpunt, het kan van alles zijn, maar het moet wel anders, het moet verrassend. Dat is het verslavende aan dit vak, denk ik. Er zit ook een soort koppigheid in. Je hebt eigen ideeën, je eigen visie, dat is ook weer dan die uitdaging. Volg je hart en ga ervoor. Toch weer oogkleppen op om je doel te bereiken. Ik zou niks anders kunnen en willen. Ik ga weleens naar tentoonstellingen toe en dan denk ik iedere keer pas van: Wat heb ik toch een waanzinnig mooi vak. Dat er zulke mooie dingen gemaakt worden. En dan is het eigenlijk toch wel kunst, nu ik er over nadenk, ja. Marcel van Hoorn
Cultuurcafé
Cultuurcafé is een L1-programma vol kunstzinnige en minder zinnige cultuur.
L1 Radio
Iedere zaterdag van 10:00 tot 13:00 live op L1 Radio. Presentatie: Jolien Linssen, Judith Kuypers, Peter Beeker, Wouter Nelissen en Tom Doesborg.
Luister L1 Radio via L1.nl/Radio of op FM 95.3 en 100.3. L1 Radio is ook via DAB+ te beluisteren.
L1 TV
Iedere maand een nieuwe aflevering op L1 TV. Kijk in de programmagids voor de exacte uitzendtijden.
