Wanneer ben je oud?
Met 66, 76 of 86….?
Paul Versteegen maakte een serie portretten van Limburgse senioren met een gezamenlijke noemer: ze willen niet oud genoemd worden.
En daar hebben ze allemaal een goede reden voor. Maak kennis met:
Tot voor 3 jaar was Ine nog dagelijks op pad. Maar vanwege een mislukte operatie werd ze plotseling minder mobiel.
De verzekering komt nauwelijks over de brug met geld voor hulpmiddelen, zoals een rolstoel of scootmobiel om toch nog een beetje bewegingsvrijheid te hebben. Ine wacht namelijk op een hersteloperatie, zegt de verzekeringsmaatschappij.
Alleen laat de oproep voor deze ingreep vanwege corona al heel lang op zich wachten. Ine Jacobs laat het er niet bij zitten:
Geduld
Ine Jacobs woont aan de rand van Velden. Met zicht op de boerenakkers en een keurig onderhouden tuin. Wie bij haar aanbelt moet geduld hebben, want het duurt even voordat Ine de deur kan openen. Ze is slecht ter been, het gevolg van een reeks mislukte operaties de afgelopen drie jaar. Maar er is hoop: ieder moment kan ze gebeld worden door het ziekenhuis in Maastricht voor een hersteloperatie.
Twee accu's ver
Daar kijkt ze naar uit, ook al heeft de specialist haar verteld dat lopen niet meer wordt wat het ooit was. "Vanwege mijn werk als voorzitter bij de Katholieke Ouderen Bond reed ik door de hele provincie. Nu is mijn actieradius beperkt tot het vermogen van de twee accu’s in mijn scootmobiel", zegt de bijna 77-jarige monter.
Herstellende
In de woonkamer van de Veldense zie je de enorme impact op haar leven van de mislukte ingrepen. Naast het scootmobiel staan een rolstoel, een rollator en een loopband. Allemaal zaken om haar bewegingsvrijheid zo ruim mogelijk te houden. Hulpmiddelen die ze zelf heeft moeten aanschaffen. "De verzekering vergoedt dit niet omdat ze er van uitgaan dat ik herstellende ben van een operatie. Zonder deze middelen was ik zeer beperkt in mijn bewegingsvrijheid", aldus Jacobs.
Strijdvaardig
Maar ze laat zich niet kennen: "Mijn werk voor de KBO heeft hier geen moment onder geleden. Ik kan helaas niet meer fietsen of wandelen. Wel ga ik naar de sportschool en sta ik elke dag thuis op de loopband. Dat is hard nodig om fit te zijn voor de hersteloperatie", zegt de voormalige docente en wethouder. Kijkend naar de enorme zwerm vogels die in haar tuin aan de door Ine geplaatste vetbolletjes pikken zegt ze strijdvaardig: "Die hersteloperatie moet lukken. Mijn man Leo staat nu elke dag voor mij klaar. Ik wil er voor hem kunnen zijn, als zijn gezondheid daarom vraagt."
Beluister hier alle afleveringen van Hoezo Oud?!
Volg en deel L1 op social media
Volg L1 op onderstaande kanalen en deel jouw moment met #LiefdevoorLimburg.
